- αμπάρα
- η засов;
βάζω την αμπάρα — закрыть (дверь) на засов, задвинуть засов;
βγάζω την αμπάρα — открывать дверь; — отодвигать засов
Νέα ελληνική-Ρωσικά λεξικό. И.П. Хориков, М.Г. Малев. 1980.
αμπάρα
Смотреть что такое "αμπάρα" в других словарях:
αμπάρα — αμπάρα, η και μπάρα, η (λ. ιταλ.), μοχλός της πόρτας σιδερένιος ή ξύλινος: Στα χωριά πολλές πόρτες των σπιτιών κλείνουν με αμπάρα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
αμπάρα — η (Μ ἀμπάρα) (Ν και μπάρα) 1. σιδερένιος ή ξύλινος μοχλός, που τοποθετείται πίσω από θύρα από τη μια παραστάδα μέχρι την άλλη για να εμποδίσει το άνοιγμά της, σύρτης, μάνταλο 2. κάθε χοντρό και μικρό σε μήκος ξύλο που μοιάζει με αμπάρα. [ΕΤΥΜΟΛ.… … Dictionary of Greek
αμπαρώνω — κλείνω την πόρτα με αμπάρα για μεγαλύτερη ασφάλεια η μετοχή αμπαρωμένος έχει και την έννοια κλεισμένος στον εαυτό του, απρόθυμος για επικοινωνία ή συνεννόηση, επιφυλακτικός. [ΕΤΥΜΟΛ. < αμπάρα. ΠΑΡ. αμπάρωμα, αμπαρωτός] … Dictionary of Greek
αμπάριζα — η 1. παιχνίδι που παίζεται από πολλά παιδιά σε ομαλό και ανοιχτό χώρο (συγκροτούν δύο ομάδες, καθεμιά με δικό της αρχηγό και δικό της ορμητήριο, και τρέχοντας προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν τους αντίθετους παίκτες λέγεται και σκλαβάκια) 2. ο τόπος… … Dictionary of Greek
αμπάρωμα — και μπάρωμα, το [αμπαρώνω] κλείσιμο με αμπάρα, σφάλισμα … Dictionary of Greek
αμπαρωτός — ή, ό [αμπαρώνω] αυτός που κλείνεται ή έχει κλειστεί με αμπάρα ή γενικότερα αυτός που κλείνεται με ασφάλεια … Dictionary of Greek
αντιβάτης — ο (Α ἀντιβάτης) νεοελλ. 1. ο φορτωτήρας 2. μοχλός με τον οποίο γυρίζει το αντί τού αργαλειού αρχ. 1. μοχλός θύρας, αμπάρα 2. στύλος μπηγμένος στο έδαφος για την στήριξη θημωνιάς 3. μτφ. προστάτης, φίλος … Dictionary of Greek
απεράτωτος — η, ο (Α ἀπεράτωτος, ον) νεοελλ. 1. αυτός που δεν έχει περατωθεί, ατελείωτος 2. (για πόρτα) εκείνη που δεν έχει κλειστεί με τον περάτη, την αμπάρα αρχ. ο απεριόριστος … Dictionary of Greek
εϋκλήις — ἐϋκλήϊς, ῑδος, ἡ (Α) (επικ. τ. τού θηλ. εύκλειστος) η κλεισμένη καλά («θύρη... ἐϋκλήϊς», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κληΐς, επικ. τ. τού κλεις «σύρτης, αμπάρα»] … Dictionary of Greek
ζυγόθυρο — το ο μοχλός που εκτείνεται από τη μια παραστάδα ώς την άλλη και με τον οποίο κλείνεται η θύρα, κν. αμπάρα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ζυγός + θύρα] … Dictionary of Greek
ζύγωθρο — το (Μ ζύγωθρον) ο μοχλός που συνέχει και συγκρατεί κλειστά τα δύο φύλλα θύρας ή παραθύρου, το ζυγόθυρο, ο σύρτης, η αμπάρα, το μάνταλο νεοελλ. (μηχαν.) εξάρτημα τών εμβολοφόρων μηχανών εσωτερικής καύσης μέσω τού οποίου επιτυγχάνεται η μετάδοση… … Dictionary of Greek
